Ritskoðun og tjáningarfrelsi

Þegar upp komst um þjófnað Facebook á persónu upplýsingum fólks til að selja í hagnaðarskyni til vöruframleiðenda sem síðan margir hverjir auglýsa vörur sínar á Facebook og miða á einstaklinga út frá þeim upplýsingum sem FB seldi þeim, fóru ýmsir að velta þessu málum alvarlega fyrir sér. Ýmsir fóru loksins að velta því fyrir sér hversu mikið netmiðlarnir og alnetið yfir höfuð hefðu áhrif á tjáningarfrelsið.

Sjálf er ég þeirrar skoðunar að eigendur og stjórnendur Facebook, Twitter, YouTube og Google og vafalaust fleiri miðla og leitarvéla beri stóra ábyrgð á því hvaða upplýsingar ná til fólks og hvaða skoðanir. Trúarlegar og pólitískar skoðanir sem dæmi fá að njóta vafans og er leyft að fljóta ofan á eða koma fram í takt við skoðanir þeirra sem ráða þarna ríkjum á meðan það er lokað á aðrar skoðanir og upplýsingar sem falla ekki þeim í geð sem stýra. Þetta heitir skoðanakúgun og er misnotkun af verstu gerð.

Öll þessi kærumál, atvinnumissir, missir mannorðs, lokanir á fólk á samfélagsmiðlum staðfesta þetta. Hinir svokölluðu "social justice warriors", sem eru hópar af ofurfeministum, alþjóðavæðingasinnum og oft og tíðum vinstri sinnuðum illa upplýstum vitleysingum, sem grípa bara það sem þeir eru mataðir á, og þykjast hafa vitið, bera stóra ábyrgð. Þessir hópar öskra hátt um réttindi og meiri réttindi, en tala lítið um skyldur. Þetta fólk brýtur niður samlanda sína, gerir lítið úr þeim, skaðar fólk andlega og tilfinningalega, og hatur gegn hvítum karlmönnum stigmagnast. Svo illa er komið fyrir sumum karlmönnum að þeir hafa algjörlega misst mátt sinn af því að það er búið að steingelda þá tilfinningalega.

Allar þessar "byltingar" kvenna hafa leikið þá marga grátt og ekki hvað síst litla stráka og unga menn sem eiga oft erfitt með að fóta sig í þessari vitleysu. Ég er samt alveg hlynnt því að konur brjóti upp vond mynstur sem hafa myndast í lífi þeirra og standi á sínu og láti ekki kúga sig. Það er líka hægt að vinna að mannréttindamálum á annan hátt og hleypa öllum að borðinu. Karlmenn eru líka og hafa alltaf verið fórnarlömb áfalla og óréttlætis eins og konur. Eigum við kannski að fara að gera greinarmun á ungbörnum, drengjum og stúlkum hvað varða umskurð? Er kjarkleysið að buga fólk?

Ritskoðunin á netinu eru skelfileg þegar út í það er farið. Hún hefur smitast út í samfélögin, þannig að fólk er hrætt við að láta skoðanir sínar í ljós, af því það vill ekki vera kallað einhverjum ónöfnum. Það má ekki segja hvernig þjóðfélag það vill byggja og það má alls ekki vera stolt af uppruna sínum og rótum hér á vesturlöndum.

Umbótasinnar innan islam verða illa úti og margir úr þeirra röðum búa við dauðahótanir og þurfa lífverði, þótt þetta fólk sé sjálft múslimar. Það hefur fengið á sig rasistastimpil frá snjóhvítum feminískum alþjóðasinnum.

Fréttir sem okkur hafa borist utan úr heimi eru margar óstaðfestar og uppblásnar. Það virðist ekki vera lengur mikið um það að fréttafólk fari á gólfið og leiti upplýsinga, fari á staðina og flytji fréttir, heldur er notast við miðlara sem eiga að vera með þetta allt á hreinu.

Ritskoðunin kemur líka frá Evrópusambandinu, þar sem Angela Merkel fór fram á það við Zuckerberg (FB) að þeir væru duglegri við að hreinsa út pósta sem hugsanlega gætu sagt eitthvað miður um innflytjendastefnu hennar.

Ritskoðunin á netinu, hefur haft þvílík áhrif út um allt, að hún dregur úr getu lögreglu, pólitíkusa og ýmissa fræðimanna til að stíga fram og veita upplýsingar sem fólk þarf að fá að vita og vill fá að vita. Ef þetta heldur áfram svona endar það með því að fólk fer að hvísla þegar það talar saman, eins og hefur gerst í einræðisríkjum og kommúnistaríkjum, svona til öryggis ef einhver skyldi heyra til þeirra og reyna að koma því í koll. Í svona ástandi sem myndast, fer fólk jafnvel að svíkja vini til að koma sjálfum sér í skjól og vernd. Hugsið um það!

Það þarf að leyfa umræður um allt sem fólki liggur á hjarta og vill ræða um. Lausnir finnast oft með rökræðum og upplýsingum sem koma í gegnum þær. Það er mikill þekkingar- og reynslubrunnur sem þarf að komast að. Þöggun er skaðvaldur. Það verður líkalega alltaf til fólk með skítkast og almennan dónaskap, en hinir eru miklu fleiri sem vilja ræða málin með eða á móti og málefnalega, og kannski komast að góðum niðurstöðum varðandi ýmis málefni svo fólk verði almennt sátt.

Lönd sem leyfa dauðarefsingu vegna samkynhneigðar

Hér er listi yfir 10 lönd þar sem samkynhneigð varðar við lög og hægt að beita dauðarefsingu.

Yemen:

Samkvæmt lögum frá 1994, er hægt að grýta gifta menn til dauða fyrir samfarir við aðra menn. Ógiftir menn eru húðstrýktir eða fá eins árs fangelsisdóm. Konur geta fengið allt að 7 ára fangelsisdóm.

Iran:

Samkvæmt Sharia lögum má dæma karlmenn til dauða fyrir samfarir við aðra menn, og hýðingu við kossum og öðrum minniháttar atlotum. Konur geta verið hýddar líka. Íranir beita líka ótrúlega grimmum aðferðum gegn samkynhneigðum karlmönnum sem dæmi. Þeir eru skikkaðir í kynleiðréttingu af því að það er álitið að þetta sé fæðingargalli. Þeir séu í raun konur. Þeir sem ekki vilja hlýða þessu, bíður fangelsisvist eða jafnvel dauði. 

Mauritania:

Karlkyns múslimar sem taka þátt í kynlífi með öðrum karlmönnum má grýta til dauða, skv. lögum síðan 1984, þrátt fyrir að engin heimildir hafa fundist um að þeim hafi verið framfylgt. Konur fá fangelsisdóm.

Nígería:

Sambandslög skilgreina samkynhneigða hegðun sem glæp sem varðar við fangelsisvist, en nokkur fylki hafa tekið upp Sharia lög og sett á dauðarefsingu fyrir karlmenn. Lög sem voru sett á fyrir rúmlega ári, banna samkynhneigðu fólki á landsvísu að halda fundi og stofna klúbba.

Qatar:

Sharia lög í Qatar eiga aðeins við um karlmenn sem eru múslimar, sem er hægt að dæma til dauða fyrir kynlíf utan hjónabands, sama hver kynhneigðin er.

Saudi Arabia:

Samkvæmt túlkun þeirra á Sharia lögum er kynlíf milli karlmanna, hvort sem það eru múslimar eða aðrir bannað og varðar við dauðarefsingu með grýtingu. Það hefur líka talsvert mörg dæmi verið skráð, þar sem mönnum er hent fram af háhýsum. Allt kynlíf utan hjónabands er bannað samkvæmt lögum.

Afghanistan:

Refsingar í lögum ná ekki yfir samkynhneigð, en grein 130 í stjórnarskránni leyfir hana refsiverða þar sem Sharia lög eru stunduð, sem banna almennt hvers konar kynhegðun samkynhneigðra og þar má beita dauðarefsingu. Engin tilfelli um dauðarefsingu hafa verið skráð síðan yfirráðatíma Talibana lauk árið 2001.

Somalía:

Refsiramminn leyfir fangelsisvist, en í sumum syðri hlutum landsins, hafa Islamskir dómstólar sett á Sharia lög sem leyfa dauðarefsingu.

Súdan:

Við þriðja brot karlmanns vegna kynlífs með öðrum karlmönnum má beita dauðarefsingu; fyrsta og annað brot má beita hýðingum eða fangelsisvist. Syðri hlutar landsins hafa slakað á þessum lögum.

Sameinuðu Arabísku furstadæmin:

Lögfræðingar landsins og aðrir sérfræðingar eru ósammála um túlkun sambandslaganna og hvort þar sé lýst dauðarefsingu fyrir samþykkt kynlíf á milli samkynhneigðra einstaklinga eða bara fyrir nauðgun. Í nýlegum skýrslum Amnesty International kemur fram að þau hafi ekki fundið nein gögn um það að dauðarefsingum fyrir samkynhneigð hafi verið beitt. Allt kynlíf utan hjónabands er bannað.

Bætti þessu við löndin 10:

Islamic State of Iraq and the Levant - ISIL hryðjuverkasamtökin

Dauðarefsing og ekki bara fyrir samkynhneigð heldur vegna margs annars eins og mönnum ætti að vera orðið ljóst. Sharia lög í gildi. Þetta gildir um öll hryðjuverka- og öfgasamtök múslima.

Það er alveg ljóst að þar sem Sharia lögum er beitt, er mun meira um dauðarefsingar og mannréttindabrot, enda eru þetta ekki lög byggð á þekkingu og vísindum og mannúð, heldur bókstafstúlkun á trúarriti. Í mörgum þessara landa og fleiri landa sem mismuna fólki eftir kynhneigð er líka skráningum um refsingar ábótavant og upplýsingar um dauðarefsingar taldar ekki alltaf aðgengilegar að fullu. Vesturlönd verða að vara sig á því að leyfa ekki trúarhópum að fá sérreglur sem eru á skjön við lög landa, sem hafa lagt mikið upp úr því að vinna að mannréttindum.

Mannréttindi snúast um rétt einstaklinga, ekki hópa.

Það er óþolandi til þess að vita hversu ömurlega er komið fram við hinsegin fólk víða í heiminum. Algjör vitfirring að mínu mati og ekki hægt að afsaka með fávisku og þekkingarleysi á upplýsingaöld.

 

Heimildir: https://www.washingtonpost.com/news/worldviews/wp/2016/06/13/here-are-the-10-countries-where-homosexuality-may-be-punished-by-death-2/?

https://en.wikipedia.org/wiki/Death_penalty_for_homosexuality

Alþjóðavæðingin - "No borders"

 

Eru þið hlynnt svokallaðri alþjóðavæðingu?

   Hvað er alþjóðavæðing?          

  Samkvæmt Wikipedia er hún skilgreind að  hluta til svona:

 

 

 

 

"Hnattvæðing eða alþjóðavæðing er hugtak yfir margbrotið og flókið ferli sem hefur áhrif á flest öll svið mannlífs. Þessar breytingar eru bæði huglægar og hlutlægar og, eins og nafnið gefur til kynna, eru þær ekki bundnar við ákveðin svæði heldur teygja sig um allan heim. Í stuttu máli verður hnattvæðingin til þess að flæði upplýsinga, vara, fjármagns, fólks og hugmynda um landamæri eykst og fyrir vikið breytist skynjun fólks á tíma og rúmi. Heimurinn „minnkar“ og tengsl eflast. Mismunandi hagkerfi heimsins verða háðari hvoru öðru í gegnum efnahagslega hnattvæðingu.

Í stjórnmálum hefur borið á auknum völdum alþjóðasamtaka á borð við Sameinuðu þjóðirnar og ESB. Vilja sumir meina að þau grafi undan fullveldi ríkjanna sem eru meðlimir með því að skylda þau til þess að hlíta lögum og reglugerðum sem þau úthluta. Hægt er að færa rök fyrir því að ábyrgð lýðræðislega kosinna þingmanna gagnvart kjósendum rofni þegar alþjóðleg samtök og stofnanir taka ákvarðanir sem hafa áhrif á líf fólks.

Einnig hafa orðið framfarir á sviði samgangna sem auðvelda langferðalög. Fjarlægð felur því í sér minni takmarkanir á getu fólks til þess að ferðast, og eiga í samskiptum. Það færist í aukana að ferðamenn ferðist milli landa sér til skemmtunar. Innan vestrænna landa er einnig töluvert um að fólk flytji búferlum landa á milli, t.a.m. geta íbúar Evrópusambandsins ferðast innan þess án takmarkanna. Meira er orðið um ásókn fólks frá fátækari löndum í störf í ríkari löndum og veldur þetta víða þjóðfélagsátökum, sér í lagi þar sem mikið ber á ólöglegum innflytjendum." 

...

Hún snýst semsagt líka um það að opna öll landamæri landa og að fólk streymi óheft um heiminn. Glæpaklíkur myndu finna nýjar rætur, mansals og nauðgunarhringir yrðu enn sterkari, lögleysa myndi ríkja í sumum landa, sem ekki fá neitt við ráðið og í þessu lendir saklaust fólk, íbúar landanna og innflytjendur.

Fyrir mér er þessi áætlun byggð á algjöru kæruleysi og vanvirðingu við lönd og þjóðir eins og heimsmálin eru í dag og eins og hugmyndafræði, trúarbrögð, mannréttindi, siðir og fleira stangast alvarlega á á milli margra landa og þjóða. Það hlýtur hvert land og íbúar þess að eiga að ákveða hvort þeir vilji taka þátt í þesskonar óreiðu sem myndi myndast. Það skiptir flesta miklu máli að eiga sitt land, sitt heimili, sína bólfestu.

Það eru þó ákveðnir hópar sem dæmi hér á landi sem aðhlyllast alþjóðavæðingu - "No borders". Margir í þeirra hópi hugsa ekki lengra en nef þeirra nær, og sjá ekki að þeir eru leiksoppar í alþjóðavæðingu viðskiptaheimsins.

Sumir eru að halda því fram að það sé elítan í heiminum sem sé að stýra þessu, þ.e. spila með heiminn eftir því sem þeim þóknast í viðskiptafræðilegum tilgangi og að sýna vald sitt. En það er alveg hægt að byggja heiminn upp á góðum viðskiptum milli landa án þess að leyfa óheftan straum fólks. Afsakið, en við erum ekki tilraunaglas.

Hvað sem því líður, þá virðast vera einhver öfl í gangi sem telja að þannig eigi heimurinn að verða og enginn fær neinu um ráðið sem vill sjá heiminn þróast á sinn eigin hátt, án þesskonar afskipta. Þ.e. þróast og blómstra smátt og smátt með góðum viðskiptum á milli landa, skynsamri innflytjendastefnum, miðlun upplýsinga og þekkingar, náttúruvernd, friði, virðingu fyrir mannréttindum og dýpri skilningi á hinu mannlega eðli og fleiru sem væri til hagsbóta fyrir heiminn.

Ef heimurinn hefði engin landamæri þá myndaðist óreiða hvað varðar óheft streymi fólks. Einstaklingurinn er þannig gerður að hann býr til sín eigin landamæri og því myndi heimur án landamæra fljótlega fara að skiptast upp í landamæri aftur.

Við erum mjög gjörn á að skilagreina okkur, það er í eðli okkar og þannig setja upp ákveðin landamæri. Fólk er fljótt að finna út hver er með þeim og hver er gegn þeim eða á öndverðu meiði, og þannig mynda sín landamæri.

Fólk af ákveðnum uppruna og frá ákveðnum löndum og trúarbrögðum, heldur sig gjarnan saman og myndar þannig sín eigin landamæri. Við aðgreinum okkur gjarnan eftir þjóðerni, skoðunum, þekkingu, kyni, kynþætti, kynhneigð og jafnvel kynhegðun. Allt eru þetta ákveðin landamæri. Þessi landamæri eru í eðli okkar og ekkert að þeim. Þau eru líka varnarkerfi okkar og aðferð til að finna okkur sess.

Sum landamæri geta hins vegar reynst okkur erfið, ef við erum sett innan landamæra sem aðrir vilja skilgreina fyrir okkur. Setja okkur í hópa innan einhverra landamæra þar sem okkur finnst við ekki eiga heima. Þar vega ansi þungt skoðanahópar sem fólk er sett í af öðrum, án þess að þeir sem setja viðkomandi í þannig hóp geri sér grein fyrir því að viðkomandi er samansettur á margvíslegan hátt og ekki hægt að setja hann í einn hóp.

Í þeim glundroða sem myndi myndast í heiminum ef frjálst flæði fólks um heiminn myndi verða ofan á, myndu ákveðnir hópar með sín landamæri fara að reyna að taka yfir landið sem það byggi í. Þá erum við sérstaklega að tala um ákveðna trúarhópa, sem væru kannski komnir til landa sem hefðu verið byggð upp á allt annan hátt.

Ef öllu væri sleppt lausu, ef svo mætti að orði komast, myndu væntanlega flestir reyna að flytjast til ríkari landa í heiminum og þá sérstaklega landa sem hafa byggt upp velferðarkerfi. Innviðir þessara landa væru ekki í stakk búnir til að takast á við slíka innrás og myndu fjótlega hrynja.

Það fólk sem hefði byggt upp löndin væri sett í þá aðstöðu að réttur þeirra og eignir væri fótum troðið.

Staðreyndirnar eru varðandi alþjóðasamfélagið að hvert land, með sínar þjóðir og þjóðarbrot, þarf að byggja upp hjá sér á sinn hátt á þeim hraða sem íbúarnir vilja og í þá átt sem þeir vilja fara. Það finnst mér snúast um mannréttindi. 

Ég hef persónulega ekkert á móti innflytjendum og hef kynnst þeim mörgum, frábæru fólki. Ég og mikill fjöldi þjóðarinnar kærum okkur hins vegar ekki um að búa við þá streitu og óróleika sem fylgdi því að landamæri landsins okkar yrðu galopin. Við vitum öll um glæpaklíkurnar sem hafa myndast hér og þurfum ekki fleiri.

Nú er hinsvega Jean-Claude Juncker framkvæmdastjóri Evrópusambandsins búinn að gefa það út að nú eigi að fara að opna öll landamæri?  

Hvers vegna hefur maðurinn þetta vald?  Hvaða maður er þetta eiginlega? 

Stöndum fyrir utan og látum ekki stjórna okkur eins og strengjabrúðum.

 

Þreytt á öskuröpum

 Mikið er ég orðin þreytt á  hávaðasömu fólki hér á Íslandi  sem telur sig vera    sjálfskipaða siðapostula þessa  lands.  Á Fésbókinni fara  mikinn nokkrir aðilar og hópar  sem eru með stanslausa  gagnrýni og upphrópanir og  skítkast út í ákveðið fólk hér  í pólitík og út í fólk sem  deilir ekki skoðunum þeirra.  Það kallar þá sem þeir eru  ekki sammála: 

 

Siðblindingja

Siðlausa

Rasista

Fasista

Nasista

Aumingja

Drullusokka

Drulluhala

Skítapakk

Viðrini 

Hálfvita

Svikara

Níðinga

Ribbalda

Hatara

og fleira miður fallegt. Þetta jafnvel bylur í eyrum barna og ungmenna, eða þau sjá þetta á netinu. Börn og ungmenni sem er verið að kenna að beita ekki ofbeldi og leggja ekki í einelti. Svo er fólk hissa á því að það skuli þrífast einelti ennþá í skólum og víðar.

Svo eru allar fóbíurnar sem sumt fólk telur sig hafa getu til að greina hjá öðrum, þótt í raun fóbía sé geðrænt ástand sem aðeins fagfólk ætti að greina. Hæst eru öskrin um islamafóbíu þessa dagana.  Fólk má ekki ræða málefni islam og gagnrýna það trúarkerfi og það má ekki viðurkenna að það hræðist öfgaislam og kærir sig ekki um að það festi rætur hér, án þess að fá þennan fóbíu stimpil á sig. Ekki man ég eftir því að það hefði verið öskrað á mig hér á moggablogginu "kristnifóbía" þegar ég og fleiri gagnrýndum mikið öfgasinnaða kristna hér um árið. 

Svo er þjóðerniskennd/föðurlandsást hrikalega slæm. Fólk má ekki vera stolt af þjóð sinni og vera þjóðrækið, þá fær það á sig nasista stimpilinn.

Svo eru allir svo vondir sem vilja ekki flóð af innflytjendum til landsins, óheft. 

Þessir öskurhópar, sem láta hvað hæst eru duglegir að kalla þjóð sína ógeðslegt fólk, illa hugsandi og rotna, þ.e. þá sem ekki eru sammála þeim. Þrátt fyrir að þessi litla þjóð hafi náð mjög miklum árangri í víðum skilningi, og hefur ekki bugast endanlega eftir hrakfarir og glundroða sem hefur skapast á tímabilum. En er hætta á því?

Það er búið að vera þannig um tíma að margir eru svo yfir sig þreyttir á öskrunum og látunum að fólk heldur fyrir eyrun og setur upp dökk sólgleraugu þegar öskuraparnir verða á vegi þeirra í orðum eða æði. Það er eins og allt of margir séu orðnir meðvirkir þessu rugli og reyna að halda friðinn með því að segja ekki neitt. Afleiðingin af því er að það er búið að svipta þjóðina tjáningarfrelsi að miklu leyti. Því allt of fáir þora eða treysta sér til þess að takast á við ofsann sem oft brýst út hjá öfgahópunum.  Já öfgahópunum og skoðanabræðrum og systrum þeirra! Þetta fólk gerir sér ekki grein fyrir því að það er farið að kúga og einoka, leggja í einelti og gera aðsúg að öðru fólki sem reynir að koma öðrum sjónarmiðum að. Svo margt lagt á versta veg af þessum öfgahópum sem aðrir eru að reyna að koma á framfæri.

Ég persónulega er stolt af því að vera íslendingur og finnst vænt um land mitt og þjóð og vildi svo óska þess að við gætum unnið meira saman. Fólk sem vill breytingar á einhverjum málefnum, þarf líka að vera málefnalegt og þjálfa sig í rökræðum. Það er kúgun að vilja bara þagga niður í öðru fólki og enginn lærdómur í því fólginn.  Þjóðin öll sem byggði þetta land á rétt á þessu landi, rétt á að búa hér við góð kjör og rétt á því að ákveða hvert við stefnum, en ekki smá hluti af þjóðinni sem lætur hvað hæst en fær litlu ágengt í raun til farsældar fyrir alla.

Það er kominn tími til að þöguli hluti þjóðarinnar, opni aftur eyrun og augun og taki aftur til sín tjáningarfrelsið sem er réttur þeirra. 

Almenn kurteisi er góður kostur.

 

"Túristarnir" sem streyma til Evrópu

GÓÐIR HLUTIR AÐ GERAST VÍÐA Í HEIMINUM.

Ef maður horfir á fréttastöð nr 79 í sjónvarpinu þá fær maður allt aðrar fréttir en við fáum af heimsmálunum oft og tíðum. Þessi fréttastöð er kínversk en allur fréttaflutningur og viðtalsþættir eru á ensku. Það er t.d. víðast hvar í Afríku mikill uppgangur og hagvöxtur og góðir hlutir að gerast, meira að segja í Nígeríu. Það er fullt af flottu fólki í þessum löndum að vinna að góðum málum og uppbyggingu fyrir samfélögin sín. Menntun að aukast og verið að breyta ýmsum viðskiptaháttum fyrir löndin til hagsbóta fyrir íbúana.

Hér á landi og víða á Vesturlöndum erum við mötuð á eymd og volæði. Auðvitað eru slæmir hlutir að gerast í sumum löndum og /eða að hluta til í löndunum. En það er fólk líka í þessum löndum sem er að vinna að úrbótum. Má ekki fjalla um það aðeins??

Þrátt fyrir þetta þá streymir fólk frá sumum þessara landa til Vesturlanda og flestir eru ungir karlmenn. Mín skoðun er sú að margir þessara ungu manna eru í ævintýraleit, en auðvitað ekki allir. Eftir að hafa séð viðtöl og heimildarmyndir tengdar þessum málefnum, er mjög auðvelt að sjá að sumir þessara ungu manna eru bara að skemmta sér. Þeir eru margir mjög vel til fara og með flotta síma. Hvaða unga fólk myndi ekki stökkva á stað á vit ævintýranna, þegar það veit að það fær aðgang að allskonar aðstoð í mörgum þeirra landa sem það kemur til, peninga og húsnæði. Já já margir sofa úti í tjöldum og margir sem ég hef heyrt viðtöl við, finnst það ekkert tiltökumál að gera það ef veðrið er gott. Hvað þá lifa hálfgerðu verbúðarlífi sumstaðar, þar sem margir eru saman um húsnæði. Margir íslendingar hafa lifað þannig lífi um lengri eða skemmri tíma og ekki kvartað yfir því.  Þetta er fín leið til að sjá heiminn fyrir marga. Jafnvel fá vinnu um tíma, eða komast í skóla. Jafnvel þótt að í heimlandi þeirra sé ekkert svo slæmt að vera, eins og margir hafa sagt. En að ætla það að allir þessir ungu menn á ferðinni til Vesturlanda séu hreinir og klárir flóttamenn að flýja hörmungar er bara bull. Oft hefur komist upp um suma þessa grallara, þegar þeir ljúga til um aldur, svo þeir séu strax teknir inn sem börn. 

Kannski væri ekki svo vitlaust af öðrum löndum í heiminum að gefa það út að ungt fólk geti komið til þeirra landa og fengið fjárhagsaðstoð, húsnæði og jafnvel vinnu eða komist í nám, allt á kostnað skattborgara. Það kæmist örugglega mikið skrið á allan heiminn. Já, já margir leggja á sig hættulegar ferðir til að komast til Vesturlanda, en það má heldur ekki gleyma því að það er orðin stór business í kringum þessa fólksflutninga og það er rándýrt að hefja svona ferðalög.  Meira að segja fóru að renna tvær grímur á Angelu Merkel þegar hún komst að því að sumir sem hafa fengið landvistarleyfi í Þýskalandi, skreppa "heim" til sín í frí, til landa sem þeir flúðu frá og sögðust vera að flýja hörmungar.  

Það ætti enginn að ætla það að allir þessir ungu menn séu einhverjir hryðjuverkamenn, þótt það sé líklegt að einhverjir leynist í hópunum.  Það þarf að skoða þessi mál frá nokkrum hliðum.  Ég held að flestir skattborgarar landa séu í raun ekkert ánægðir með það að þurfa að halda uppi þessari gerð af túristum.  Þessi tegund af túrisma hefur líka skaðað mjög þá hjálp sem átti að snúast um að aðstoða fólk frá stríðshrjáðum löndum. 

Önnur hlið á málefnum Búrma/Myanmar

 Þetta er pistill sem ég rakst á sem  segir frá annarri hlið málefna    Búrma/Myanmar og ólgunnar sem er þar  núna. Ég þýddi þetta lauslega og  endursagði. Finnst allt í lagi að  svona raddir fái líka að heyrast. 

.........

 

Það eru margar rangfærslur um ofbeldið í Búrma/Myanmar sem hefur valdið alvarlegu mannfalli bæði úr hópum Rohingya múslima og búrmenskra búddista. Þess vegna er nauðsynlegt að réttlátt mat á þessu málefni sé gert til að kasta ljósi á grá svæði og upplýsa þá sem vita ekkert um málið.

Rohingya múslimar eru minnihluta hópur sem kom sem innfytjendur frá Bangladesh og settist að í Rakhine fylki í Myanmar. Samfélag þeirra stækkaði mikið á mjög stuttum tíma, án nokkurrar fjölskyldu áætlunar og íhugunar varðandi takmarkaðar auðlindir landsins. Vegna þessa varð samfélag innfæddra að minnihluta og varð undir á svæðinu og voru svipt sínu eigin landi sem var yfirtekið af ört stækkandi samfélagi Rohingya múslima.

Samkvæmt Rohingya múslimum eru þeir frumbyggjar Rakhine fylkis í Myanmar, á meðan búrmenskir sagnfræðingar segja að þeir hafi komið sem innflytjendur til Burma frá Bengal fyrst og fremst á því tímabili sem Bretar stjórnuðu Búrma, og í minna mæli eftir að Búrma hlaut sjálfstæði árið 1948 og eftir frelsisstríðið í Bangladesh árið 1971.

Árið 1982 samþykkti stjórn Ne Win hershöfðingja búrmensku þjóðernislögin, sem neituðu Rohingya múslimum um ríkisborgararétt, til að fara að vilja um 96% innfæddra. Ákvörðunin var afleiðing af uppreisn Rohingya múslima gegn stjórnvöldum sem stóð í áratugi, með aðstoð utanaðkomandi afla, aðallega aðskilnaðarsinna og öfgahópa.

Uppreisn Rohingya í Vestur Myanmar var í norður Rakhine fylkinu (einnig þekkt sem Arakan) og var hrint af stað af uppreisnarmönnum úr þeirra minnihluta hópi. Mestu átökin hafa farið fram á Maungdaw svæðinu við landamæri Bangladesh. Skæruliðar gerðu uppreisnir gegn herafla stjórnvalda í Búrma (Myanmar) frá 1947 til 1961 með það að markmiði að gera Mayu skagann í Norður Rakhine fylkinu að yfirráðasvæði Rohingya múslima, aðskilja það frá Myanmar og gera það að hluta Austur - Pakistan, sem heitir Bangladesh í dag. Þeir misstu hins vegar mest af stuðningi sínum seint á sjötta áratugnum og gáfust upp fyrir herafla stjórnvalda.

Uppreisn Rohingya í nútímanum í Norður Rakhine fylki hófst árið 2001, þrátt fyrir að Shwe Maung þáverandi þingmaður Rohingya meirihlutans, hafi hafnað því að uppreisnarhópar islamista hafi tekið til starfa meðfram landamærum Bangladesh. Síðasta atvikið sem var tilkynnt var í október 2016, þegar átök brutust út á landamærum Myanmar og Bangladesh, þar sem sem grunur lék á að uppreisnarmenn úr hópum Rohingya múslima tengdir við erlenda islamista væru gerendur. Roningya múslimar hafa verið nokkra mannsaldra í Búrma og teljast nú vera um 4% af íbúum landsins.

En það er í raun grimmilegar nauðganir og morð á Rakhine búddatrúar konum af hendi múslimskra karlmanna, þar sem dráp á Rohingya múslimum fylgdu í kjölfarið sem hefnd, sem kom af stað uppþotunum á milli Rakhine búddista og Rohingya múslima. Þetta voru ekki einhliða fjöldamorð, heldur samfélagsleg uppþot með fórnarlömb frá báðum hliðum. Málin urðu ennþá alvarlegri þegar Rohingya múslimar byrjuðu að drepa búddamúnka líka. Oft með því að afhöfða þá. Að minnsta kosti 19 slík morð á múnkum voru tilkynnt á tæplega tveggja mánuða tímabili og þá fóru múnkarnir að standa með innfæddum hópum þeirra sem voru að berjast við Roningya múslima.

Svo er það spurningin sem við þurfum öll að spyrja: Af hverju drepa múslimar kristna? Af hverju drepa múslimar múslima? Svo til hvar sem er í heiminum? Enginn af búddistunum sem við þekkjum drepa, eða vilja drepa múslima, og allavega ekki af trúarástæðum. En í Myanmar er ekki mikið umburðarlyndi gagnvart trúboði, sem þýðir að það er ekkert vandamál með þau trúarbrögð sem þú stundar, svo fremur að þú haldir þig við þau fyrir þig og reynir ekki að snúa öðrum. Kristnir hafa lært þessa lexíu fyrir löngu, þótt þeir haldi sig ennþá við trúboðið án þess að vera árásargjarnir. Hindúar hafa aldrei haft þessa þörf, og búddistar aldrei tekið þátt í svona athæfum, en múslimarnir, það er nú önnur saga.

Rohingya samfélögin hafa líka tilhneigingu til að vera mjög íhaldssöm varðandi fjöltrúar giftingar og eiga það til að refsa og jafnvel myrða konur úr þeirra röðum sem giftast út fyrir samfélagið, en eru samt tilbúnir í að giftast konum sem eru búddistar og snúa þeim til islam. Þetta fer ekki vel í suma íhaldssama flokkshópa búddista meirihlutans af auðskiljanlegum ástæðum.

Kristnir og hindúar, önnur og fjórðu stæstu samfélögin, hafa aðlagast mjög vel, þrátt fyrir ágreining við kristna, sem er ágreiningur um sögulegan skilning, um svæði og auðlindir, en aldrei um trú. Móðgandi ummæli um trúarbrögð, hvaða trú sem er, hver sem ástæðan er, eru ólögleg í Myanmar og varða við fangelsisvist. Þessum lögum er fylgt stíft eftir.

Rohingya múslimar voru boðnir velkomnir til Búrma sem gestir í upphafi samkvæmt sagnfræðingum. Það voru lítil sem engin vandamál í fyrstu. Vandamál sem tengdust uppreisn komu seinna en samkomulag náðist og þeir afvopnuðust snemma á sjöunda áratugnum. Þrátt fyrir einhverja árekstra og átök eftir það, gerðist ekkert mjög alvarlegt fyrr en fyrir um 5 árum síðan, þegar Rohingya múslimar söfnuðust saman í hópum, gengu um götur og fóru að drepa minnihlutahópa innfæddra á svæðinu. Það er vegna þess sem búrmenskir búddistar fóru að berjast á móti til að verja bræður sína og systur. Það er líka áríðandi að fólk skilji að búddistar drepa ekki múslima, en innfæddir eru að bregðast við uppreisninni sem gengur nánast út á kynþáttarútrýmingu í Rakhine fylki. Ef þetta væri allt búddistum að kenna, þá væru þeir væntanlega líka að stunda mismunun gagnvart kristnum, sem er annað stæsta trúarsamfélagið í Búrma, en það hefur aldrei gerst.

Enginn ætti að tengja þessar óeirðir við stríð vegna trúarbragða. Þetta er pólitískt stríð, þar sem innfæddir eru að reyna að vernda líf sitt gegn uppreisnarmönnum úr hópi samfélags innflytjenda. Samfélags sem er ekki aðeins að reyna að fjölga sér í óhugnanlegum hraða, heldur líka að reyna að snúa innfæddum til trúar þeirra með ofbeldi með beinum eða óbeinum hætti. Þeir eru að hvetja karlmenn úr þeirra hópum til að giftast konum sem eru búddistar en banna svo konum úr þeirra hópum að giftast búddistum. Þetta eru óeirðir sem byrjuðu vegna þess að Rohingya múslimar réðust á búddista, en ekki á hinn veginn og þessar aðferðir þeirra hafa verið notaðar annars staðar í heiminum.

Það eru Ronhingya múslimar sem drepa fólk, kallandi Allahu Akbar, en ekki búddistar. Búddistar geta alls ekki réttlætt dráp samkvæmt kenningum þeirra, en þeir eru neyddir til að berjast á móti til að komast af. Búddistar í Burma hafa upplifað uppreisnir Rohingya gegn þeim í meira enn hálfa öld, ekki af neinni ástæðu annarri en til að stofna ríki islam í Búrma, með stuðningi og fjármagni sem kemur frá öfgasamtökum í Mið-Austurlöndum og með stuðningi frá nágrannaríkjunum Pakistan og Bangladesh. Þetta snýst eingöngu um það fyrir búddista, hvort þeir eru reiðubúnir til að falla fyrir hendi öfgasinnaðara múslima, eða að standa stöðugir og berjast á móti.

 

Þýtt og endursagt. Heimildir: http://www.religionmind.com/2016/10/why-did-buddhist-monk-lead-mob-group.html 

Það er hægt að sjá fullt af myndböndum á YouTube um þessi málefni og líka viðtöl við búddista í Búrma eftir að mestu átökin hófust um 2012.

Einnig er síðan þar sem ég fann þennan pistil með fullt af efni um trúarglæpi og eru þar engin trúarbrögð undanskilin og margt af öðru áhugaverðu efni.

 

HRYÐJUVERK

Skrifa þetta vegna hryðjuverkanna í London.

Var að hlusta á viðtal við tvo sérfræðinga um hryðjuverkamál á Sky news. Þeir eru báðir múslimar. Þeir mæla með ströngu eftirliti og að það verði stöðvuð öll öfgavæðing islamista þar sem hún nær að skjóta rótum. M.a. í fangelsum, í moskum og að gætt verði að því hverjir séu að fjármagna byggingu moska. Það verði reynt að stöðva í fæðingu alla leiðtoga (imam) í söfnuðum múslima sem vilja öfgavæða. Þeir töluðu líka um að það þurfi að taka breyttar ákvarðanir í vopnaviðskiptum, bæði pólitískar og viðskiptalegar.

Það hefur líka komið fram í umræðum að þeir sem láta öfgavæðast séu oft viðkvæmir einstaklingar og jafnvel þeir sem hafa lent í fangelsum, svo ekki sé talað um heilaþvottinn sem er stundaður víða. Það hefur líka komið fram í umræðum að það verði að gera meiri kröfur til þeirra innflytjenda sem koma til Vesturlanda um aðlögun. Það sé farsælast fyrir innflytjendur sjálfa og íbúa Vesturlanda. Þessu er stór hluti innflytjenda sammála, en það hefur allt of mikið verið að gerast á Vesturlöndum að öfgaislam hafi fengið að grassera og hafi verið hlíft við gagnrýni af ótta fólks við líflátshótanir og að verða kallað rasistar.

Það eru ansi margir sammála því að tjáningarfrelsið verður að fá að ríkja og því fylgi að það megi gagnrýna öll trúarbrögð og alla hugmyndafræði og að ekki eigi að hlífa islam meira en öðrum trúarbrögðum eða annarri hugmyndafræði.

Í Kanada hafa innflytjendur verið að mótmæla yfirgangi islamista þar í sumum skólum, þótt viðkomandi innflytjendur séu sjálfir múslimar, sem vilja að sjálfsögðu að skólar verði óháðir trú og trúarbrögðum.

Það eru mjög margir sem óttast yfirgang öfgaislam og vilja alls ekki að það nái fótfestu í Vesturlöndum, sem því miður hefur gerst sumstaðar. Síðan er það stór galli á allri umræðu, þegar fólk fer að koma með tölur um að fleiri deyji í bílslysum, af slysaskotum og fleiru þegar talað er um dauðsföll af völdum hryðjuverka. Það er ekki hægt að afsaka eitt með öðru. Hryðjuverk eru heldur ekki slys. Þeim fylgir ásetningur. Hryðjuverk eru gerð til þess að drepa, skapa ótta og spila á meðvirkni fólks, sem telur að það sé farsælla að vera ekki að skipta sér neitt af þessu og alls ekki halla of mikið á þá sem valda. Á meðan nær viðbjóðurinn að grassera og grassera.

Öfgaislam er á bak við flest hryðjuverk sem múslimar fremja og líka á bak við illa meðferð á fólki, konum og börnum og ótal svívirðileg mannréttindabrot sem við á Vesturlöndum höfum unnið ötullega að því að uppræta. Það þarf að herða eftirlit og setja skýrari reglur, en ekki gefa eftir. Það hjálpar fólki, og ekki hvað síst friðsömum múslimum sem vilja alls ekki að þessi öfl nái fótfestu meira en orðið hefur og að þeim verði útrýmt með öllum ráðum. 

Trú og óréttlæti

Það hafa miklar umræður verið undanfarið varðandi trúmál, Hátíð vonar í Laugardalshöll og málefni hinsegin fólks.  Mig langar að útskýra frekar afstöðu mína til trúmála.

Ég hef lesið biblíuna og hún er bók skrifuð af mönnum með allskonar hugmyndir um guð og lífið og tilveruna, eins og menn héldu að hlutirnir virkuðu fyrir þúsundum ára. Það geta allir fundið þar kenningar og boðskap við sitt hæfi ef fólk vill aðhyllast trú og trúarbrögð. Þar er kærleiksríkur boðskapur, fordómafullur boðskapur, grimmur boðskapur, stórskrítinn boðskapur og allt sem fólki hugnast til að nýta sér í sinni trú og skýla sér á bak við með fordóma og tilvist sína sem er mótuð af trúarinnrætingu.  Það fer mikið eftir persónuleika hvers og eins hvað hann velur.  Sumir fylgja stefnu ákveðins safnaðar.

Margir söfnuðir kristinna ala á fordómum og aðhyllast ölmusu.  Í biblíunni er þrælahald dýrkað, svo og ölmusa.  Þar er ekki að finna lausnir á vanda heimsins eða það víðsýni og þá þekkingu sem þarf til að vinna að mannúð og lausnum á hinum ýmsu málum. Þar miðast allt við að fólk á að dýrka misvitran guð, sem allir kristnir segja að sé eini sami guðinn.  Þar miðast allt við boð og bönn.  Þar er alið á ótta og skelfingu á milli þess sem góðmennska og kærleikur er tíundaður.  Þar er alið á egóisma, sem margir trúaðir eru haldnir, sem er búið að fullvissa um að þeir séu á sérsamningi hjá guði, sem síðan allt sem þeir gera gott að þeir telja,  gera þeir fyrir hann.  Trúaðir taka þátt í allskonar "hjálparstarfi" til að þóknast guði, en eru í leiðinni að sýna ömurlegan hroka gagnvart þeim sem hjálpina þyggja eða neyðast til að þyggja. Guðinn þeirra skiptir meira máli en manneskjan.

Í biblíunni er alið á hefnd, "hefndin er mín sagði drottinn". Margir sem telja sig vera með drottni í liði, taka þetta bókstaflega og aðhyllast hefndarhugsun. Sú hugsun hefur líka fest rætur í mörgum hvort sem þeir eru trúaðir eða ekki, því miður.  Lausn finnst aldrei með hefnd.

Karlgeringin vakir yfir öllu í biblíunni.  Konum er lítið hampað og hlutur þeirra miklu minni.  Margir trúaðir nýta sér það með því að fordæma kvenréttindi og lifa skv. því.  Margar konur láta þetta yfir sig ganga og eru undirgefnar karlmönnum í lífi og starfi.   Jafnrétti fyrirfinnst ekki í biblíunni.  Þar finnst aðeins skilyrt jafnrétti.

Syndin svokallaða hefur ansi mikið vægi í biblíunni.  Syndin er boðberi hins illa, sem er annarskonar guð í biblíunni, kallaður djöfullinn eða satan. Allt sem fólki skorti þekkingu á og mislíkaði á einhvern hátt þegar biblían var skrifuð, er flokkað undir synd, sem hinn illi stjórnar.  Þar eru settar manneskjur sem fremja allskonar glæpi, voðaverk, framhjáhald, neytendur fíkniefna, og manneskjur sem eru öðruvísi á einhvern hátt, semsagt hinsegin fólk. Allir eiga að vera eftir ákveðinni forskrift, sem í dag við flokkum undir "stereo týpur" sem flestir viti bornir menn sjá og skilja að gengur ekki upp.  En samt gengur fólki illa að slíta sig frá þessu.

Í dag er í raun hugtakið "synd" orðið agjörlega úrelt, nema hjá þeim sem eru heilaþvegnir og eru mótaðir af innrætingu. Guð elskar syndarann, en hatar syndina! Guð elskar alla, og hatar engan! Þetta heyrir maður oft hjá ofurtrúuðum, sem eru að sjálfsögðu í algjörri mótsögn við sjálfan sig. Hinsegin fólk er flokkað undir hugtakið synd, sem guð hatar, en svo er það afsakað með því að segja að hinsegin fólk sem afneitar sjálfu sér og afneitar tilvist sinni með því að vera eins og það er, semsagt syndarar, er allt í lagi með.  Já svo þeir sem nota sér tilvitununina "sá yðar sem syndlaus er kasti fyrsta steininum" og kasta henni fram þegar málefni hinsegin fólks ber á góma, gera sér líklega litla grein fyrir hrokanum sem þessu fylgir. Þótt margt fólk sem notar þetta biblíu slangur telur sig vera víðsýnt og sé að veita stuðning. Þarna kemur innrætingin inn.

Það er bara einn guð segja kristnir, en skv. biblíunni eru þeir í raun tveir misvitrir guðir. Guð almáttugur og svo hinn illi, satan.  Samt segir fólk að guð biblíunnar sé óumbreytanlegur og hans orð séu sönn, þrátt fyrir að mörg vers og tilvitnanir í biblíunni snúist um hatur og fordóma.  Þessir tveir guðir í sögubókinni er búið að rugla saman og gera að einum guði, enda ekki annað hægt, þar sem þetta er torskilin bók full af flökkusögum.

Í nýja testamentinu er svo talað um Jesú, son guðs, sem aldrei hefur fengið staðfesting að hafi verið til, þrátt fyrir að samtímaheimildir séu til.  Hann segir fólk að hafi verið frelsarinn mikli sem kom til jarðarinnar til að taka burtu syndina.  Hann dó á krossi fyrir okkur svo við getum lifað skv. skilgreiningu trúaðra.  Hans boðskapur gengur m.a. út á það að allir menn séu jafnir, þótt þeir séu það ekki. Margir trúaðir segja um hann að gamla testamentið og fordómarnir þar hafi ekki verið honum hugleiknir en það er fjarri sanni.  Allt sem skrifað var um Jesú var gert eftir hans dag, það fyrsta 30-40 árum og síðar.  Allt byggt á sögusögnum.  Hann átti líka að hafa verið sonur Maríu Mey sem guð barnaði þegar hún var sjálf bara barn og hrein mey.  

Í dag höfum við skilning á mörgu sem við höfðum ekki fyrir þúsundum ára.  Við flest skiljum það að á bak við hina svokölluðu synd, liggja sjúkdómar, vanþekking, fáfræði, ofbeldi hverskonar, vanvirðing, skilningsleysi, örvænting, misskipting, ótti og ójafnvægi. 

Trú og trúarbrögð hafa verið notuð sem stjórntæki yfirvaldsins á fólki um margar aldir.  Biblían er samansett úr mörgum trúarritum sem voru valin og sett saman u.þ.b. 300 árum eftir krist til að móta stefnu í trúarbrögðum. Síðan hefur hún verið marg endurskrifuð og mikill styr staðið um innihald hennar oft og tíðum.

Þeir aðilar sem stjórna trúmálum heimsins eru flestir upp til hópa moldríkir og berast á.  Í Ameríku eru margir trúarleiðtogar sem hafa orðið frægir í sjónvarpi í þessum hópi.  Má þar nefna m.a. Franklin Graham sem var aðalstjarna hátíðarinnar Hátíð vonar sem haldin var í Laugardalshöll.  Hann ásamt mörgum öðrum sem fara sömu leiðir og hann til að auðgast, eru ekkert annað en glæpamenn í mínum huga.  Hin hliðin á hvítflibba glæpum. Þetta fólk er múltimilljónerar. Fólk sem tekur þátt í starfi þeirra á einhvern hátt er bara að styðja glæpasamtök og ekkert annað.  Þessir aðilar láta fólk ríghalda í fordóma og ömurlegan hugsunarhátt með því að ala á syndinni og hvers konar hlutum sem þeir telja fólki trú um að séu guði ekki þóknanlegir.  Þetta lið ákveður fyrir "sína" hver trúarstefnan er og fólk afsalar sér öllum völdum á lífi sínu í raun og sjálfstæðri hugsun til þeirra. 

Hræðsluinnrætingin og óttastjórnunin er svo sterk að margir átta sig ekki á henni, af því að hún er sett í svo fagran búning, með tónlist og helgislepju, egói fólks hampað og því talin trú um alsælu í himnaríkisvist að jarðvisk lokinni í faðmi drottins.  Þetta lið hirðir peninga af fátæku fólki, veiku fólk og fólki sem er oft varnarlaust. Það hneppir fólk í fjötra.  Þeir hirða jafnvel peninga af dauðvona fólki, fátæku, sem vonast eftir náð drottins og lækningu.   Fyrir mér eru þetta voðaverk í sinni ömurlegustu mynd. Og í þessu taka þátt fjöldinn allur af fólki sem er hneppt í fjötra trúarvími og ranghugmynda.  Besta fólk upp til hópa, en óttaslegið fólk.  Guðsóttinn er erfiður að ráða við.

Já og undir allt þetta að miklu leyti skrifa öll trúarsamtök og kirkjur þjóðarinnar.  Enn er fólk að sækja kirkjur og trúarsamkomur.  Á Íslandi er Þjóðkirkja sem öllum skattgreiðendum landsins er gert að greiða til, hvort sem fólk er trúlaust eða annarrar trúar.  Á Íslandi eins og í mörgum öðrum löndum hefur vald trúarstofnana litað allt samfélagið og er ráðandi á margan hátt.  Þetta þarf að stöðva.  Það fólk sem vill halda í trú eða trúarbrögð, getur gert það á sinn eigin kostnað. Það þarf ekki að kúga fólk með þessum hætti.  Fólk þarf líka að lesa sögu trúar og trúarbragða og fara að gera sér grein fyrir kúguninni og slóð óréttlætis sem þeim fylgja.  Slóðin er blóði drifin og meitluð af óréttlæti og ómannúð.

Brjótum þetta upp og hættum að taka þátt í þessu. Lesið bókina - alla! Opnum augun.  Lífið er í raun dásamlegt á margan hátt.  Vinnum að lausnum af alúð.  Hjálpumst að.  Notum skynsemina, þekkinguna og mannúðina.  Fyrir það fólk sem hefur gaman að því að fara á samkomur og hitta annað fólk, gleðjast og syngja, borða saman og gera eitthvað skemmtilegt, þá gerið það án tenginga við trúarbatterí á einhvern hátt.  

Losið ykkur við fjötrana og finnið hið raunverulega frelsi og standið saman að því að vinna að mannúð, mannréttindum og réttlæti fyrir alla.

Drengurinn er hetja!

Mér finnst persónulega að strákurinn sem þessi ömurlegu karlar níddust á sé í raun sannur karlmaður og hetja.  Hann leggur í það að kæra þessa karla og fara í gegnum það ferli sem felst í því að kæra mál af þessu tagi og standa á sínu.  Það þarf dug til þess.  Hann er greinilega haldinn ríkri réttlætiskennd og er mikið í mun að honum sé trúað.  Vonandi líður honum betur eftir að dómur er fallinn í málinu. Það er ekki heiglum hent að berjast fyrir réttlæti. Hann er búinn að koma af stað umræðu og vitundarvakningu í þjóðfélaginu. 

Þótt ég trúi því ekki að svona níðingsskapur viðgangist á skipum almennt, þá veit ég að þetta er ekki eina tilfellið.  Ég veit um mann sem er á miðjum aldri í dag, sem varð fyrir hrottaskap í veiðiferð sem hann fór í kornungur, þar sem einhverjir skipsverjar sveifluðu honum yfir borðstokkinn á skipinu hvað eftir annað og héldu um fæturnar á honum. Eftir þessa hryllingsferð var hann í svo miklu áfalli að hann fór að stama og gerir enn í dag, að því er ég best veit.

Þegar maður les dóminn í málinu sem fjallað er um í fréttinni, sér maður að hátterni karlanna á skipinu myndi flokkast undir perraskap eins og það er kallað á góðri íslensku.  Ef maður viðhefði þessa tilburði á almannafæri og væri að áreita börn með því að bera sig m.a. fengi hann þyngri dóm.  Það vegur kannski þyngra ef slíkir atburðir eiga sér stað á fastlendi heldur en til sjós.

Ég óska drengnum og fjölskyldu hans alls hins besta.  

Níddust á 13 ára dreng í veiðiferð

Mega strákar ekki vera með bleikar regnhlífar?

Ekki alls fyrir löngu var ég stödd á útihátíð og stóð þar í sölutjaldi við borð sem seldi allskonar dót fyrir krakka.  Lítill gutti með snuð, svona 2ja ára, lallaði sér að borðinu og horfði þar með aðdáun á ofboðslega fallegar og krúttlegar bleikar regnhlífar fyrir "krakka" sem voru til sölu.  Hann kallaði á mömmu sína, sem var þarna rétt hjá og benti á bleiku regnhlífarnar og sagði:

- Langa fá sona! 

Mamma hans þreif hann upp og sagði með hálfgerðum snúð: 

- Þú færð ekki "bleika" regnhlíf!

Svo snéri hún sér frá borðinu, en litli drengurinn horfði ennþá með aðdáun yfir öxlina á henni á bleiku regnhlífarnar og eins lengi og hann gat á meðan mamma hans gekk með hann í burtu.