Neistar um réttsýni

Þegar upp komst um þjófnað Facebook á persónu upplýsingum fólks til að selja í hagnaðarskyni til vöruframleiðenda sem síðan margir hverjir auglýsa vörur sínar á Facebook og miða á einstaklinga út frá þeim upplýsingum sem FB seldi þeim, fóru ýmsir að velta þessu málum alvarlega fyrir sér. Ýmsir fóru loksins að velta því fyrir sér hversu mikið netmiðlarnir og alnetið yfir höfuð hefðu áhrif á tjáningarfrelsið.

Sjálf er ég þeirrar skoðunar að eigendur og stjórnendur Facebook, Twitter, YouTube og Google og vafalaust fleiri miðla og leitarvéla beri stóra ábyrgð á því hvaða upplýsingar ná til fólks og hvaða skoðanir. Trúarlegar og pólitískar skoðanir sem dæmi fá að njóta vafans og er leyft að fljóta ofan á eða koma fram í takt við skoðanir þeirra sem ráða þarna ríkjum á meðan það er lokað á aðrar skoðanir og upplýsingar sem falla ekki þeim í geð sem stýra. Þetta heitir skoðanakúgun og er misnotkun af verstu gerð.

Öll þessi kærumál, atvinnumissir, missir mannorðs, lokanir á fólk á samfélagsmiðlum staðfesta þetta. Hinir svokölluðu "social justice warriors", sem eru hópar af ofurfeministum, alþjóðavæðingasinnum og oft og tíðum vinstri sinnuðum illa upplýstum vitleysingum, sem grípa bara það sem þeir eru mataðir á, og þykjast hafa vitið, bera stóra ábyrgð. Þessir hópar öskra hátt um réttindi og meiri réttindi, en tala lítið um skyldur. Þetta fólk brýtur niður samlanda sína, gerir lítið úr þeim, skaðar fólk andlega og tilfinningalega, og hatur gegn hvítum karlmönnum stigmagnast. Svo illa er komið fyrir sumum karlmönnum að þeir hafa algjörlega misst mátt sinn af því að það er búið að steingelda þá tilfinningalega.

Allar þessar "byltingar" kvenna hafa leikið þá marga grátt og ekki hvað síst litla stráka og unga menn sem eiga oft erfitt með að fóta sig í þessari vitleysu. Ég er samt alveg hlynnt því að konur brjóti upp vond mynstur sem hafa myndast í lífi þeirra og standi á sínu og láti ekki kúga sig. Það er líka hægt að vinna að mannréttindamálum á annan hátt og hleypa öllum að borðinu. Karlmenn eru líka og hafa alltaf verið fórnarlömb áfalla og óréttlætis eins og konur. Eigum við kannski að fara að gera greinarmun á ungbörnum, drengjum og stúlkum hvað varða umskurð? Er kjarkleysið að buga fólk?

Ritskoðunin á netinu eru skelfileg þegar út í það er farið. Hún hefur smitast út í samfélögin, þannig að fólk er hrætt við að láta skoðanir sínar í ljós, af því það vill ekki vera kallað einhverjum ónöfnum. Það má ekki segja hvernig þjóðfélag það vill byggja og það má alls ekki vera stolt af uppruna sínum og rótum hér á vesturlöndum.

Umbótasinnar innan islam verða illa úti og margir úr þeirra röðum búa við dauðahótanir og þurfa lífverði, þótt þetta fólk sé sjálft múslimar. Það hefur fengið á sig rasistastimpil frá snjóhvítum feminískum alþjóðasinnum.

Fréttir sem okkur hafa borist utan úr heimi eru margar óstaðfestar og uppblásnar. Það virðist ekki vera lengur mikið um það að fréttafólk fari á gólfið og leiti upplýsinga, fari á staðina og flytji fréttir, heldur er notast við miðlara sem eiga að vera með þetta allt á hreinu.

Ritskoðunin kemur líka frá Evrópusambandinu, þar sem Angela Merkel fór fram á það við Zuckerberg (FB) að þeir væru duglegri við að hreinsa út pósta sem hugsanlega gætu sagt eitthvað miður um innflytjendastefnu hennar.

Ritskoðunin á netinu, hefur haft þvílík áhrif út um allt, að hún dregur úr getu lögreglu, pólitíkusa og ýmissa fræðimanna til að stíga fram og veita upplýsingar sem fólk þarf að fá að vita og vill fá að vita. Ef þetta heldur áfram svona endar það með því að fólk fer að hvísla þegar það talar saman, eins og hefur gerst í einræðisríkjum og kommúnistaríkjum, svona til öryggis ef einhver skyldi heyra til þeirra og reyna að koma því í koll. Í svona ástandi sem myndast, fer fólk jafnvel að svíkja vini til að koma sjálfum sér í skjól og vernd. Hugsið um það!

Það þarf að leyfa umræður um allt sem fólki liggur á hjarta og vill ræða um. Lausnir finnast oft með rökræðum og upplýsingum sem koma í gegnum þær. Það er mikill þekkingar- og reynslubrunnur sem þarf að komast að. Þöggun er skaðvaldur. Það verður líkalega alltaf til fólk með skítkast og almennan dónaskap, en hinir eru miklu fleiri sem vilja ræða málin með eða á móti og málefnalega, og kannski komast að góðum niðurstöðum varðandi ýmis málefni svo fólk verði almennt sátt.

Það eru miklar umræður í Costco hópnum á Facebook um ágæti andlitskrems sem er kallað E45 og talsvert margir hrifnir af. Fólk er þó að velta fyrir sér innihaldi kremsins og hvort það sé svo gott fyrir húðina í raun. Þar koma fram margar rangfærslur varðandi innihaldsefni kremsins. Persónulega myndi ég ekki nota það. Það er talsvert af paraben efnum í því sem dæmi. Þar sem ég þekki talsvert af efnum vegna rekstursins sem ég er í og hef gaman að því að grúska í svona, setti ég saman listann með innhaldslýsingunum og skilgreindi efnin lauslega.

White Soft Paraffin

er skylt Vaselini. Það er í upphafi unnið úr hráolíu, en í gegnum þann iðnað var Vaselin uppgötvað fyrir ca. 150 árum, þegar verkamenn í olíuiðnaði fundu það út að olíufitubrákin sem varð eftir í rörunum við uppdælingu var einstaklega græðandi og þeir báru þetta á hendurnar á sér til að græða sár og sprungur. Þetta efni er mjög gott fyrir húðina og er einstaklega græðandi. Sama er með Light Liquid Paraffin sem er skylt og er líka í kreminu.

Anhydrous Lanolin

er hreinsuð fita úr ull af kindum. Hún þykir mjög græðandi og mýkjandi, góða á sprungur í húð og slær á kláða. Hrindir frá sér vatni, ver gegn frosti. Í góðu lagi með hana en það eru þó einhverjir sem fá ofnæmi fyrir þessu efni eða þola það ekki.

Glycerol monostearate

eru lífrænar sameindir (GMS) notaðar til mýkingar. GMS er hvítt duft, flögukennt, lyktarlaust efni en sætt á bragðið og hefur þann eiginleika að viðhalda raka. Það er unnið úr fitusýrum.

Cetyl alcohol

er olíukennt eða feitt alkóhól sem er unnið úr plöntum. Það er fengið með því að nota Sodium hydroxide - vítissóda sem dæmi blandaðan við kókosfitu til að ná fram þessu alkóhóli. Þetta alkóhól er hins vegar ekkert líkt venjulegu alkóhóli, heldur hefur það þau áhrif að það heldur saman efnum þannig að þau aðskilji sig ekki, gerir þau stöðug og viðheldur þykkt eins og í kremum. Það er hreinsandi og verndandi og er m.a. oft notað í hárnæringu.

Sodium Cetostearyl Sulphate

Þetta er hreinandi efni sem er búið til úr "feitu" alkóhóli. fitusýrum og söltum og ekki hefur verið sýnt fram á að það sé skaðlegt.

Carbomer

Í lífrænni efnafræði er Carbomer þanin sameind sem verður til með efnafræðilegum tengingum til að auka möguleika stöðugra sameinda. Uppgötvað af Rémi Chauvin árið 1995. Carbomer hefur þykkjandi eiginleika og hindrar "blæðingu" eða smitun og leka í kremum sem dæmi.

Methyl Hydroxybenzoate - Paraben efni

Er sveppa- og bakteríudrepandi efni. Semsagt rotvarnarefni oft notað í snyrtivörur og matvæli einnig. Það eru skiptar skoðanir um ágæti þessa efnis fyrir húðina og mannslíkamann, þar sem það flokkast undir paraben efni sem eru í raun sýrur sem drepa sveppi, bakteríur og skordýr. Það er þó ekki talið skaðlegt í litlum skömmtun en það hafa verið skráð ofnæmisviðbrögð við því og næmleiki við sólarljósi, sem veldur hraðari öldrun húðarinnar og DNA skemmdum.

Propyl Hydroxybenzoate - Paraben efni

Er líka í flokki paraben efna. Það hefur mjög lík áhrif og í efninu hér fyrir ofan.

Sodium Hydroxide

Er Vítissódi stundum líka kallaður Lútur. Hann er langt því frá að vera meinlaus einn og sér. Hann er mjög basískur og er notaður til að herða olíur í sápum svo þær harðni. Við það efnaferli breytist hann í basísk steinefni. Þegar hann er settur í vörur eins og sápur og krem fer hann í gegnum efnaferli og er líklega notaður í krem til að gera þau þéttari og er um leið bakteríudrepandi. Sódinn er ekki hættulegur ef hann er rétt meðhöndlaður í þessar vörur. Svo er hann unnin úr salti, þar sem hann er verður til fyrir sérstök efnahvörf.

Það má geta þess að það er hægt að búa til krem fyrir húðina á miklu einfaldari hátt. Margir eru að búa til allskonar jurtakrem úr náttúrunni hér á landi. Þau krem hafa ekki eins langan endingartíma, enda laus við varasöm rotvarnarefni. Svo er spurningin hvort krem af þessu tagi þurfi að hafa langan endingartíma. Best að nota þau fersk og ný og kaupa svo aftur þegar á þarf að halda :)

 Mikið er ég orðin þreytt á  hávaðasömu fólki hér á Íslandi  sem telur sig vera    sjálfskipaða siðapostula þessa  lands.  Á Fésbókinni fara  mikinn nokkrir aðilar og hópar  sem eru með stanslausa  gagnrýni og upphrópanir og  skítkast út í ákveðið fólk hér  í pólitík og út í fólk sem  deilir ekki skoðunum þeirra.  Það kallar þá sem þeir eru  ekki sammála: 

Siðblindingja

Siðlausa

Rasista

Fasista

Nasista

Aumingja

Drullusokka

Drulluhala

Skítapakk

Viðrini 

Hálfvita

Svikara

Níðinga

Ribbalda

Hatara

og fleira miður fallegt. Þetta jafnvel bylur í eyrum barna og ungmenna, eða þau sjá þetta á netinu. Börn og ungmenni sem er verið að kenna að beita ekki ofbeldi og leggja ekki í einelti. Svo er fólk hissa á því að það skuli þrífast einelti ennþá í skólum og víðar.

Svo eru allar fóbíurnar sem sumt fólk telur sig hafa getu til að greina hjá öðrum, þótt í raun fóbía sé geðrænt ástand sem aðeins fagfólk ætti að greina. Hæst eru öskrin um islamafóbíu þessa dagana.  Fólk má ekki ræða málefni islam og gagnrýna það trúarkerfi og það má ekki viðurkenna að það hræðist öfgaislam og kærir sig ekki um að það festi rætur hér, án þess að fá þennan fóbíu stimpil á sig. Ekki man ég eftir því að það hefði verið öskrað á mig hér á moggablogginu "kristnifóbía" þegar ég og fleiri gagnrýndum mikið öfgasinnaða kristna hér um árið. 

Svo er þjóðerniskennd/föðurlandsást hrikalega slæm. Fólk má ekki vera stolt af þjóð sinni og vera þjóðrækið, þá fær það á sig nasista stimpilinn.

Svo eru allir svo vondir sem vilja ekki flóð af innflytjendum til landsins, óheft. 

Þessir öskurhópar, sem láta hvað hæst eru duglegir að kalla þjóð sína ógeðslegt fólk, illa hugsandi og rotna, þ.e. þá sem ekki eru sammála þeim. Þrátt fyrir að þessi litla þjóð hafi náð mjög miklum árangri í víðum skilningi, og hefur ekki bugast endanlega eftir hrakfarir og glundroða sem hefur skapast á tímabilum. En er hætta á því?

Það er búið að vera þannig um tíma að margir eru svo yfir sig þreyttir á öskrunum og látunum að fólk heldur fyrir eyrun og setur upp dökk sólgleraugu þegar öskuraparnir verða á vegi þeirra í orðum eða æði. Það er eins og allt of margir séu orðnir meðvirkir þessu rugli og reyna að halda friðinn með því að segja ekki neitt. Afleiðingin af því er að það er búið að svipta þjóðina tjáningarfrelsi að miklu leyti. Því allt of fáir þora eða treysta sér til þess að takast á við ofsann sem oft brýst út hjá öfgahópunum.  Já öfgahópunum og skoðanabræðrum og systrum þeirra! Þetta fólk gerir sér ekki grein fyrir því að það er farið að kúga og einoka, leggja í einelti og gera aðsúg að öðru fólki sem reynir að koma öðrum sjónarmiðum að. Svo margt lagt á versta veg af þessum öfgahópum sem aðrir eru að reyna að koma á framfæri.

Ég persónulega er stolt af því að vera íslendingur og finnst vænt um land mitt og þjóð og vildi svo óska þess að við gætum unnið meira saman. Fólk sem vill breytingar á einhverjum málefnum, þarf líka að vera málefnalegt og þjálfa sig í rökræðum. Það er kúgun að vilja bara þagga niður í öðru fólki og enginn lærdómur í því fólginn.  Þjóðin öll sem byggði þetta land á rétt á þessu landi, rétt á að búa hér við góð kjör og rétt á því að ákveða hvert við stefnum, en ekki smá hluti af þjóðinni sem lætur hvað hæst en fær litlu ágengt í raun til farsældar fyrir alla.

Það er kominn tími til að þöguli hluti þjóðarinnar, opni aftur eyrun og augun og taki aftur til sín tjáningarfrelsið sem er réttur þeirra. 

Almenn kurteisi er góður kostur.

 Þetta er pistill sem ég rakst á sem  segir frá annarri hlið málefna    Búrma/Myanmar og ólgunnar sem er þar  núna. Ég þýddi þetta lauslega og  endursagði. Finnst allt í lagi að  svona raddir fái líka að heyrast. 

.........

Það eru margar rangfærslur um ofbeldið í Búrma/Myanmar sem hefur valdið alvarlegu mannfalli bæði úr hópum Rohingya múslima og búrmenskra búddista. Þess vegna er nauðsynlegt að réttlátt mat á þessu málefni sé gert til að kasta ljósi á grá svæði og upplýsa þá sem vita ekkert um málið.

Rohingya múslimar eru minnihluta hópur sem kom sem innfytjendur frá Bangladesh og settist að í Rakhine fylki í Myanmar. Samfélag þeirra stækkaði mikið á mjög stuttum tíma, án nokkurrar fjölskyldu áætlunar og íhugunar varðandi takmarkaðar auðlindir landsins. Vegna þessa varð samfélag innfæddra að minnihluta og varð undir á svæðinu og voru svipt sínu eigin landi sem var yfirtekið af ört stækkandi samfélagi Rohingya múslima.

Samkvæmt Rohingya múslimum eru þeir frumbyggjar Rakhine fylkis í Myanmar, á meðan búrmenskir sagnfræðingar segja að þeir hafi komið sem innflytjendur til Burma frá Bengal fyrst og fremst á því tímabili sem Bretar stjórnuðu Búrma, og í minna mæli eftir að Búrma hlaut sjálfstæði árið 1948 og eftir frelsisstríðið í Bangladesh árið 1971.

Árið 1982 samþykkti stjórn Ne Win hershöfðingja búrmensku þjóðernislögin, sem neituðu Rohingya múslimum um ríkisborgararétt, til að fara að vilja um 96% innfæddra. Ákvörðunin var afleiðing af uppreisn Rohingya múslima gegn stjórnvöldum sem stóð í áratugi, með aðstoð utanaðkomandi afla, aðallega aðskilnaðarsinna og öfgahópa.

Uppreisn Rohingya í Vestur Myanmar var í norður Rakhine fylkinu (einnig þekkt sem Arakan) og var hrint af stað af uppreisnarmönnum úr þeirra minnihluta hópi. Mestu átökin hafa farið fram á Maungdaw svæðinu við landamæri Bangladesh. Skæruliðar gerðu uppreisnir gegn herafla stjórnvalda í Búrma (Myanmar) frá 1947 til 1961 með það að markmiði að gera Mayu skagann í Norður Rakhine fylkinu að yfirráðasvæði Rohingya múslima, aðskilja það frá Myanmar og gera það að hluta Austur - Pakistan, sem heitir Bangladesh í dag. Þeir misstu hins vegar mest af stuðningi sínum seint á sjötta áratugnum og gáfust upp fyrir herafla stjórnvalda.

Uppreisn Rohingya í nútímanum í Norður Rakhine fylki hófst árið 2001, þrátt fyrir að Shwe Maung þáverandi þingmaður Rohingya meirihlutans, hafi hafnað því að uppreisnarhópar islamista hafi tekið til starfa meðfram landamærum Bangladesh. Síðasta atvikið sem var tilkynnt var í október 2016, þegar átök brutust út á landamærum Myanmar og Bangladesh, þar sem sem grunur lék á að uppreisnarmenn úr hópum Rohingya múslima tengdir við erlenda islamista væru gerendur. Roningya múslimar hafa verið nokkra mannsaldra í Búrma og teljast nú vera um 4% af íbúum landsins.

En það er í raun grimmilegar nauðganir og morð á Rakhine búddatrúar konum af hendi múslimskra karlmanna, þar sem dráp á Rohingya múslimum fylgdu í kjölfarið sem hefnd, sem kom af stað uppþotunum á milli Rakhine búddista og Rohingya múslima. Þetta voru ekki einhliða fjöldamorð, heldur samfélagsleg uppþot með fórnarlömb frá báðum hliðum. Málin urðu ennþá alvarlegri þegar Rohingya múslimar byrjuðu að drepa búddamúnka líka. Oft með því að afhöfða þá. Að minnsta kosti 19 slík morð á múnkum voru tilkynnt á tæplega tveggja mánuða tímabili og þá fóru múnkarnir að standa með innfæddum hópum þeirra sem voru að berjast við Roningya múslima.

Svo er það spurningin sem við þurfum öll að spyrja: Af hverju drepa múslimar kristna? Af hverju drepa múslimar múslima? Svo til hvar sem er í heiminum? Enginn af búddistunum sem við þekkjum drepa, eða vilja drepa múslima, og allavega ekki af trúarástæðum. En í Myanmar er ekki mikið umburðarlyndi gagnvart trúboði, sem þýðir að það er ekkert vandamál með þau trúarbrögð sem þú stundar, svo fremur að þú haldir þig við þau fyrir þig og reynir ekki að snúa öðrum. Kristnir hafa lært þessa lexíu fyrir löngu, þótt þeir haldi sig ennþá við trúboðið án þess að vera árásargjarnir. Hindúar hafa aldrei haft þessa þörf, og búddistar aldrei tekið þátt í svona athæfum, en múslimarnir, það er nú önnur saga.

Rohingya samfélögin hafa líka tilhneigingu til að vera mjög íhaldssöm varðandi fjöltrúar giftingar og eiga það til að refsa og jafnvel myrða konur úr þeirra röðum sem giftast út fyrir samfélagið, en eru samt tilbúnir í að giftast konum sem eru búddistar og snúa þeim til islam. Þetta fer ekki vel í suma íhaldssama flokkshópa búddista meirihlutans af auðskiljanlegum ástæðum.

Kristnir og hindúar, önnur og fjórðu stæstu samfélögin, hafa aðlagast mjög vel, þrátt fyrir ágreining við kristna, sem er ágreiningur um sögulegan skilning, um svæði og auðlindir, en aldrei um trú. Móðgandi ummæli um trúarbrögð, hvaða trú sem er, hver sem ástæðan er, eru ólögleg í Myanmar og varða við fangelsisvist. Þessum lögum er fylgt stíft eftir.

Rohingya múslimar voru boðnir velkomnir til Búrma sem gestir í upphafi samkvæmt sagnfræðingum. Það voru lítil sem engin vandamál í fyrstu. Vandamál sem tengdust uppreisn komu seinna en samkomulag náðist og þeir afvopnuðust snemma á sjöunda áratugnum. Þrátt fyrir einhverja árekstra og átök eftir það, gerðist ekkert mjög alvarlegt fyrr en fyrir um 5 árum síðan, þegar Rohingya múslimar söfnuðust saman í hópum, gengu um götur og fóru að drepa minnihlutahópa innfæddra á svæðinu. Það er vegna þess sem búrmenskir búddistar fóru að berjast á móti til að verja bræður sína og systur. Það er líka áríðandi að fólk skilji að búddistar drepa ekki múslima, en innfæddir eru að bregðast við uppreisninni sem gengur nánast út á kynþáttarútrýmingu í Rakhine fylki. Ef þetta væri allt búddistum að kenna, þá væru þeir væntanlega líka að stunda mismunun gagnvart kristnum, sem er annað stæsta trúarsamfélagið í Búrma, en það hefur aldrei gerst.

Enginn ætti að tengja þessar óeirðir við stríð vegna trúarbragða. Þetta er pólitískt stríð, þar sem innfæddir eru að reyna að vernda líf sitt gegn uppreisnarmönnum úr hópi samfélags innflytjenda. Samfélags sem er ekki aðeins að reyna að fjölga sér í óhugnanlegum hraða, heldur líka að reyna að snúa innfæddum til trúar þeirra með ofbeldi með beinum eða óbeinum hætti. Þeir eru að hvetja karlmenn úr þeirra hópum til að giftast konum sem eru búddistar en banna svo konum úr þeirra hópum að giftast búddistum. Þetta eru óeirðir sem byrjuðu vegna þess að Rohingya múslimar réðust á búddista, en ekki á hinn veginn og þessar aðferðir þeirra hafa verið notaðar annars staðar í heiminum.

Það eru Ronhingya múslimar sem drepa fólk, kallandi Allahu Akbar, en ekki búddistar. Búddistar geta alls ekki réttlætt dráp samkvæmt kenningum þeirra, en þeir eru neyddir til að berjast á móti til að komast af. Búddistar í Burma hafa upplifað uppreisnir Rohingya gegn þeim í meira enn hálfa öld, ekki af neinni ástæðu annarri en til að stofna ríki islam í Búrma, með stuðningi og fjármagni sem kemur frá öfgasamtökum í Mið-Austurlöndum og með stuðningi frá nágrannaríkjunum Pakistan og Bangladesh. Þetta snýst eingöngu um það fyrir búddista, hvort þeir eru reiðubúnir til að falla fyrir hendi öfgasinnaðara múslima, eða að standa stöðugir og berjast á móti.

Þýtt og endursagt. Heimildir: http://www.religionmind.com/2016/10/why-did-buddhist-monk-lead-mob-group.html 

Það er hægt að sjá fullt af myndböndum á YouTube um þessi málefni og líka viðtöl við búddista í Búrma eftir að mestu átökin hófust um 2012.

Einnig er síðan þar sem ég fann þennan pistil með fullt af efni um trúarglæpi og eru þar engin trúarbrögð undanskilin og margt af öðru áhugaverðu efni.

Það hafa miklar umræður verið undanfarið varðandi trúmál, Hátíð vonar í Laugardalshöll og málefni hinsegin fólks.  Mig langar að útskýra frekar afstöðu mína til trúmála.

Ég hef lesið biblíuna og hún er bók skrifuð af mönnum með allskonar hugmyndir um guð og lífið og tilveruna, eins og menn héldu að hlutirnir virkuðu fyrir þúsundum ára. Það geta allir fundið þar kenningar og boðskap við sitt hæfi ef fólk vill aðhyllast trú og trúarbrögð. Þar er kærleiksríkur boðskapur, fordómafullur boðskapur, grimmur boðskapur, stórskrítinn boðskapur og allt sem fólki hugnast til að nýta sér í sinni trú og skýla sér á bak við með fordóma og tilvist sína sem er mótuð af trúarinnrætingu.  Það fer mikið eftir persónuleika hvers og eins hvað hann velur.  Sumir fylgja stefnu ákveðins safnaðar.

Margir söfnuðir kristinna ala á fordómum og aðhyllast ölmusu.  Í biblíunni er þrælahald dýrkað, svo og ölmusa.  Þar er ekki að finna lausnir á vanda heimsins eða það víðsýni og þá þekkingu sem þarf til að vinna að mannúð og lausnum á hinum ýmsu málum. Þar miðast allt við að fólk á að dýrka misvitran guð, sem allir kristnir segja að sé eini sami guðinn.  Þar miðast allt við boð og bönn.  Þar er alið á ótta og skelfingu á milli þess sem góðmennska og kærleikur er tíundaður.  Þar er alið á egóisma, sem margir trúaðir eru haldnir, sem er búið að fullvissa um að þeir séu á sérsamningi hjá guði, sem síðan allt sem þeir gera gott að þeir telja,  gera þeir fyrir hann.  Trúaðir taka þátt í allskonar "hjálparstarfi" til að þóknast guði, en eru í leiðinni að sýna ömurlegan hroka gagnvart þeim sem hjálpina þyggja eða neyðast til að þyggja. Guðinn þeirra skiptir meira máli en manneskjan.

Í biblíunni er alið á hefnd, "hefndin er mín sagði drottinn". Margir sem telja sig vera með drottni í liði, taka þetta bókstaflega og aðhyllast hefndarhugsun. Sú hugsun hefur líka fest rætur í mörgum hvort sem þeir eru trúaðir eða ekki, því miður.  Lausn finnst aldrei með hefnd.

Karlgeringin vakir yfir öllu í biblíunni.  Konum er lítið hampað og hlutur þeirra miklu minni.  Margir trúaðir nýta sér það með því að fordæma kvenréttindi og lifa skv. því.  Margar konur láta þetta yfir sig ganga og eru undirgefnar karlmönnum í lífi og starfi.   Jafnrétti fyrirfinnst ekki í biblíunni.  Þar finnst aðeins skilyrt jafnrétti.

Syndin svokallaða hefur ansi mikið vægi í biblíunni.  Syndin er boðberi hins illa, sem er annarskonar guð í biblíunni, kallaður djöfullinn eða satan. Allt sem fólki skorti þekkingu á og mislíkaði á einhvern hátt þegar biblían var skrifuð, er flokkað undir synd, sem hinn illi stjórnar.  Þar eru settar manneskjur sem fremja allskonar glæpi, voðaverk, framhjáhald, neytendur fíkniefna, og manneskjur sem eru öðruvísi á einhvern hátt, semsagt hinsegin fólk. Allir eiga að vera eftir ákveðinni forskrift, sem í dag við flokkum undir "stereo týpur" sem flestir viti bornir menn sjá og skilja að gengur ekki upp.  En samt gengur fólki illa að slíta sig frá þessu.

Í dag er í raun hugtakið "synd" orðið agjörlega úrelt, nema hjá þeim sem eru heilaþvegnir og eru mótaðir af innrætingu. Guð elskar syndarann, en hatar syndina! Guð elskar alla, og hatar engan! Þetta heyrir maður oft hjá ofurtrúuðum, sem eru að sjálfsögðu í algjörri mótsögn við sjálfan sig. Hinsegin fólk er flokkað undir hugtakið synd, sem guð hatar, en svo er það afsakað með því að segja að hinsegin fólk sem afneitar sjálfu sér og afneitar tilvist sinni með því að vera eins og það er, semsagt syndarar, er allt í lagi með.  Já svo þeir sem nota sér tilvitununina "sá yðar sem syndlaus er kasti fyrsta steininum" og kasta henni fram þegar málefni hinsegin fólks ber á góma, gera sér líklega litla grein fyrir hrokanum sem þessu fylgir. Þótt margt fólk sem notar þetta biblíu slangur telur sig vera víðsýnt og sé að veita stuðning. Þarna kemur innrætingin inn.

Það er bara einn guð segja kristnir, en skv. biblíunni eru þeir í raun tveir misvitrir guðir. Guð almáttugur og svo hinn illi, satan.  Samt segir fólk að guð biblíunnar sé óumbreytanlegur og hans orð séu sönn, þrátt fyrir að mörg vers og tilvitnanir í biblíunni snúist um hatur og fordóma.  Þessir tveir guðir í sögubókinni er búið að rugla saman og gera að einum guði, enda ekki annað hægt, þar sem þetta er torskilin bók full af flökkusögum.

Í nýja testamentinu er svo talað um Jesú, son guðs, sem aldrei hefur fengið staðfesting að hafi verið til, þrátt fyrir að samtímaheimildir séu til.  Hann segir fólk að hafi verið frelsarinn mikli sem kom til jarðarinnar til að taka burtu syndina.  Hann dó á krossi fyrir okkur svo við getum lifað skv. skilgreiningu trúaðra.  Hans boðskapur gengur m.a. út á það að allir menn séu jafnir, þótt þeir séu það ekki. Margir trúaðir segja um hann að gamla testamentið og fordómarnir þar hafi ekki verið honum hugleiknir en það er fjarri sanni.  Allt sem skrifað var um Jesú var gert eftir hans dag, það fyrsta 30-40 árum og síðar.  Allt byggt á sögusögnum.  Hann átti líka að hafa verið sonur Maríu Mey sem guð barnaði þegar hún var sjálf bara barn og hrein mey.  

Í dag höfum við skilning á mörgu sem við höfðum ekki fyrir þúsundum ára.  Við flest skiljum það að á bak við hina svokölluðu synd, liggja sjúkdómar, vanþekking, fáfræði, ofbeldi hverskonar, vanvirðing, skilningsleysi, örvænting, misskipting, ótti og ójafnvægi. 

Trú og trúarbrögð hafa verið notuð sem stjórntæki yfirvaldsins á fólki um margar aldir.  Biblían er samansett úr mörgum trúarritum sem voru valin og sett saman u.þ.b. 300 árum eftir krist til að móta stefnu í trúarbrögðum. Síðan hefur hún verið marg endurskrifuð og mikill styr staðið um innihald hennar oft og tíðum.

Þeir aðilar sem stjórna trúmálum heimsins eru flestir upp til hópa moldríkir og berast á.  Í Ameríku eru margir trúarleiðtogar sem hafa orðið frægir í sjónvarpi í þessum hópi.  Má þar nefna m.a. Franklin Graham sem var aðalstjarna hátíðarinnar Hátíð vonar sem haldin var í Laugardalshöll.  Hann ásamt mörgum öðrum sem fara sömu leiðir og hann til að auðgast, eru ekkert annað en glæpamenn í mínum huga.  Hin hliðin á hvítflibba glæpum. Þetta fólk er múltimilljónerar. Fólk sem tekur þátt í starfi þeirra á einhvern hátt er bara að styðja glæpasamtök og ekkert annað.  Þessir aðilar láta fólk ríghalda í fordóma og ömurlegan hugsunarhátt með því að ala á syndinni og hvers konar hlutum sem þeir telja fólki trú um að séu guði ekki þóknanlegir.  Þetta lið ákveður fyrir "sína" hver trúarstefnan er og fólk afsalar sér öllum völdum á lífi sínu í raun og sjálfstæðri hugsun til þeirra. 

Hræðsluinnrætingin og óttastjórnunin er svo sterk að margir átta sig ekki á henni, af því að hún er sett í svo fagran búning, með tónlist og helgislepju, egói fólks hampað og því talin trú um alsælu í himnaríkisvist að jarðvisk lokinni í faðmi drottins.  Þetta lið hirðir peninga af fátæku fólki, veiku fólk og fólki sem er oft varnarlaust. Það hneppir fólk í fjötra.  Þeir hirða jafnvel peninga af dauðvona fólki, fátæku, sem vonast eftir náð drottins og lækningu.   Fyrir mér eru þetta voðaverk í sinni ömurlegustu mynd. Og í þessu taka þátt fjöldinn allur af fólki sem er hneppt í fjötra trúarvími og ranghugmynda.  Besta fólk upp til hópa, en óttaslegið fólk.  Guðsóttinn er erfiður að ráða við.

Já og undir allt þetta að miklu leyti skrifa öll trúarsamtök og kirkjur þjóðarinnar.  Enn er fólk að sækja kirkjur og trúarsamkomur.  Á Íslandi er Þjóðkirkja sem öllum skattgreiðendum landsins er gert að greiða til, hvort sem fólk er trúlaust eða annarrar trúar.  Á Íslandi eins og í mörgum öðrum löndum hefur vald trúarstofnana litað allt samfélagið og er ráðandi á margan hátt.  Þetta þarf að stöðva.  Það fólk sem vill halda í trú eða trúarbrögð, getur gert það á sinn eigin kostnað. Það þarf ekki að kúga fólk með þessum hætti.  Fólk þarf líka að lesa sögu trúar og trúarbragða og fara að gera sér grein fyrir kúguninni og slóð óréttlætis sem þeim fylgja.  Slóðin er blóði drifin og meitluð af óréttlæti og ómannúð.

Brjótum þetta upp og hættum að taka þátt í þessu. Lesið bókina - alla! Opnum augun.  Lífið er í raun dásamlegt á margan hátt.  Vinnum að lausnum af alúð.  Hjálpumst að.  Notum skynsemina, þekkinguna og mannúðina.  Fyrir það fólk sem hefur gaman að því að fara á samkomur og hitta annað fólk, gleðjast og syngja, borða saman og gera eitthvað skemmtilegt, þá gerið það án tenginga við trúarbatterí á einhvern hátt.  

Losið ykkur við fjötrana og finnið hið raunverulega frelsi og standið saman að því að vinna að mannúð, mannréttindum og réttlæti fyrir alla.

Ekki alls fyrir löngu var ég stödd á útihátíð og stóð þar í sölutjaldi við borð sem seldi allskonar dót fyrir krakka.  Lítill gutti með snuð, svona 2ja ára, lallaði sér að borðinu og horfði þar með aðdáun á ofboðslega fallegar og krúttlegar bleikar regnhlífar fyrir "krakka" sem voru til sölu.  Hann kallaði á mömmu sína, sem var þarna rétt hjá og benti á bleiku regnhlífarnar og sagði:

- Langa fá sona! 

Mamma hans þreif hann upp og sagði með hálfgerðum snúð: 

- Þú færð ekki "bleika" regnhlíf!

Svo snéri hún sér frá borðinu, en litli drengurinn horfði ennþá með aðdáun yfir öxlina á henni á bleiku regnhlífarnar og eins lengi og hann gat á meðan mamma hans gekk með hann í burtu.

Það er talsvert í umræðunni hér á landi að mikið af þeim útlendingum sem koma til landsins séu meira og minna þjófar og að erlend þjófagengi vaði hér uppi.   Ég er nú samt ekki viss um hvort að íslendingur hefði endilega sýnt af sér eins mikinn heiðarleika og ung erlend kona sýndi í dag.

Ekki löngu eftir að ég kom heim seinnipartinn, var dyrabjöllunni hringt.  Fyrir utan stóð ung ljóshærð kona.  Hún spurði mig á bjagaðri íslensku með pólskum hreim, hvort ég héti Margrét Hafsteinsdóttir.  Þegar ég játti því hálf hikandi, því ég vissi ekki hvað hún vildi, spurði hún mig hvort ég ætti ekki peningaveskið sem hún hélt á og sýndi mér. Hún sagðist hafa fundið það fyrir utan blokkina á bílastæðinu.  Ég sá að þetta var mitt veski og varð mjög undrandi, því ég var ekki farin að fatta það að ég hefði misst veskið á leiðinni inn. Ég þakkaði ungu konunni að sjálfsögðu kærlega fyrir og vildi endilega fá að borga henni fundarlaun, því það voru peningar í veskinu sem ekkert hafði verið snert á og allt á sínum stað.  Unga konan harðneitaði fundarlaunum, brosti bara og ætlaði að ganga í burtu, en þá gekk ég til hennar og knúsaði hana.

Mér skildist á henni, þegar hún var að reyna að útskýra fyrir mér hvar hún hefði fundið veskið að hún byggi í götunni, og nú verð ég að reyna að hafa upp á henni, svo ég geti fært henni blóm eða konfekt.  Því hún var flogin, vinkandi með bros á vör áður en mér tókst að spyrja hana.

Svo gott að finna fyrir heilindum og heiðarleika þessa dagana.